Öz

Amaç

Bu araştırmanın amacı, hemşirelik öğrencilerinin iletişim becerileri ile klinik uygulamaya yönelik tutumları arasındaki ilişkiyi belirlemektir.

Yöntem

Çalışma bir devlet üniversitesinin hemşirelik programına öğrenim gören hemşirelik öğrencileri (n=482) ile gerçekleştirildi. Veriler öğrenci bilgi formu, iletişim becerileri ölçeği ve hemşirelik öğrencilerinin klinik uygulamalara yönelik tutum ölçeği kullanılarak toplandı.

Bulgular

Çalışmanın sonucunda öğrencilerin iletişim becerileri ölçeğinin puan ortalaması 100,95±11,61 ve hemşirelik öğrencilerinin klinik uygulamalara yönelik tutum ölçeği puan ortalaması 105,94±14,65 idi. Öğrencilerin sınıfı, klinik uygulamalarda kendini yeterli bulma, mesleği sevme ve iletişim becerilerini geliştirmeye yönelik eğitim alma durumları ile iletişim becerileri arasında, öğrencilerin sınıfı ve iletişim becerilerini geliştirmeye yönelik eğitim alma durumu ile klinik uygulamalara yönelik tutum arasında anlamlı farklılık bulundu (p<0,05). Öğrencilerin iletişim becerileri ile klinik uygulamaya yönelik tutumları arasında pozitif yönde ilişki bulundu (p<0,05).

Sonuç

Öğrencilerin iletişim becerileri ile klinik uygulamaya yönelik tutumlarının ortalamanın üzerinde olduğu ve iletişim becerileri arttıkça klinik uygulamaya yönelik olumlu tutumlara sahip oldukları belirlendi.